 Wysłany: Pią 3:31, 27 Kwi 2007 Temat postu: agreed |
|
| sex sex http://www.bitchshuttle.net/#-sex- http://www.bitchshuttle.com/#-sex- young woman shaved pussy young woman shaved pussy young shaved pussy woman shaved pussy |
|
| Wysłany: Nie 19:25, 11 Mar 2007 Temat postu: |
|
| Nicole Kidman Blowjob!
http://Nicole-Kidman-Blowjob.org/WindowsMediaPlayer.php?movie=1189299 |
|
| Wysłany: Nie 12:29, 21 Sie 2005 Temat postu: Biografia - czasy ,,Meteora" |
|
| Podobno drugi w kolejności album jest najbardziej podstępny dla każdego artysty. Jak głosi teoria - muzycy mają całe życie, żeby stworzyć album debiutancki, ale stosunkowo niewiele czasu, aby godnie kontynuować karierę. A co jeśli mowa o najlepiej sprzedającym się krążku debiutanckim ostatnich lat?
A do tego jeszcze apetyt przemysłu muzycznego na kolejny błyskawiczny przebój jest iście hollywoodzki? Z takim właśnie scenariuszem zetknęli się muzycy Linkin Park, kiedy weszli do studia nagrań, aby zarejestrować album Meteora - kontynuację multiplatynowego debiutu "Hybrid Theory". Album "Hybrid Theory" - o którym magazyn Rolling Stone napisał: "dwanaście pełnych autentycznego ognia utworów, będących mieszanką alternatywnego metalu, hip-hopu oraz sztuki samplingu - rozszedł się dotychczas na całym świecie w nakładzie czternastu milionów egzemplarzy. Był najlepiej sprzedającą się albumem roku 2001. Wylansował trzy znakomite single, w tym "In The End". A w roku 2002 został uhonorowany nagrodą Grammy w kategorii "Najlepszy utwór hardrockowy" za piosenkę "Crawling", przyniósł także nominacje w kategoriach "Najlepszy album rockowy" oraz "Najlepszy debiut." Linkin Park, który powstał mniej więcej w połowie lat dziewięćdziesiątych w południowej Kalifornii, dzięki wytrwałej pracy po raz pierwszy od czasu swoich skromnych początków zdobył światowy rozgłos. Osobom postronnym presja takiego sukcesu mogłaby się wydać trudna do wytrzymania. Ale muzycy Linkin Park - wokaliści Chester Bennington i Mike Shinoda, gitarzysta Brad Delson, spec od samplingu Joseph Hahn, perkusista Rob Bourdon oraz basista Phoenix - nie mieli z nią najmniejszych problemów. Zamiast snuć domysły na temat zewnętrznych oczekiwań co do nowej płyty zabrali się do pracy, po mistrzowsku dopracowując poszczególne fragmenty każdej z piosenek według swoich własnych wysokich standardów. "Nie chcemy, żeby kiedykolwiek naszym założeniem przy nagrywaniu kolejnych płyt była dziesięciomilionowa sprzedaż. To jakiś absurd." - tłumaczy Bennington - "To szczęście sprzedać aż tyle egzemplarzy; nie zdarza się to często w przemyśle muzycznym - nawet jeden raz w ciągu całej kariery jest osiągnięciem. Czujemy się zobowiązani wobec naszych fanów. Nie zakładamy, że ludzie bez względu na wszystko od razu pobiegną do sklepu i kupią nasze nowe płyty." "A jeśli nas znacie to wiecie, że największa presja płynie od nas samych" - dodaje Shinoda. "Chcieliśmy jedynie nagrać kolejny wspaniały album, z którego bylibyśmy dumni." - opowiada Bourdon - "Skupiliśmy się na tym i ciężko pracowaliśmy, żeby stworzyć jak najlepsze kompozycje. Jesteśmy sami dla siebie najsurowszymi krytykami." Jeśli macie co do tego jakieś wątpliwości, to zastanówcie się nad tym: Shinoda i Bennington napisali czterdzieści unikalnych refrenów na pierwszego singla, "Somewhere I Belong", zanim dotarli do najlepszej możliwej wersji. "Wiedzieliśmy, że musimy dopracować kilka szczegółów na tej piosence," - mówi Shinoda wzruszając ramionami - "pisaliśmy więc nowy refren, nagrywaliśmy go, miksowaliśmy. Następnego dnia słuchaliśmy nagrania, patrzyliśmy na siebie z Chesterem i stwierdzaliśmy 'Nie wiem Chyba można to zrobić lepiej.' No i zaczynaliśmy wszystko od początku. To było mnóstwo pracy. Nie spieszyliśmy się, byliśmy krytyczni, chcieliśmy mieć pewność, że nagramy dobre piosenki. Niektórzy chyba oczekiwali, że stworzymy łagodniejszą wersję płyty "Hybrid Theory" - trochę ją rozrzedzimy, wyciszymy. Ale nie to było naszym zamiarem." Sukces takiego podejścia jest od razu widoczny na "Meteorze". Dwanaście utworów świadczy o dynamicznym rozwoju zespołu, prezentując jednocześnie rzadką chemię, która towarzyszy muzykom od 1999 roku, kiedy to Bennington ostatecznie skompletował zespół. "Meteora" jest owocem współpracy z Donem Gilmorem, koproducentem płyty "Hybrid Theory". Nowy album powstawał w wielu różnych studiach, a muzycy Linkin Park mieli możliwość eksperymentowania z szerszą paletą dźwięków oraz czerpania z wielu stylów muzycznych. Muzycy połączyli na nowej płycie dzikie sample z ciężkimi brzmieniami gitarowymi w piosenkach takich jak na przykład "Somewhere I Belong." Stworzyli aranżacje na instrumenty smyczkowe i fortepian do "Breaking The Habit" oraz "Faint". Eksperymentowali ze skomplikowanymi rytmami w utworach takich jak chociażby "Easier To Run". Dodali nawet japoński flet zwany shakuhachi do hip-hopowego utworu "Nobodys Listening". Od początku do końca dynamiczne aranżacje oraz bogata struktura służą za tło dla nastrojowych głosów Benningtona i Shinoda - i vice versa. Ta swoista synergia zaprasza do wielokrotnego słuchania kompozycji. Myślą przewodnią trwających osiemnaście miesięcy prac nad nagrywaniem płyty był sam tytuł albumu - "Meteora". Podczas europejskiej trasy w 2002 roku zespół natknął się na czasopismo turystyczne, zachwalające atrakcje Grecji. Uwagę muzyków przykuła okładka z napisem "Meteora" oraz z odpowiednim zdjęciem, całość szybko trafiła do ich wyobraźni. Meteora to zespół sześciu klasztorów wzniesionych ponad równinami centralnej Grecji na skalnych szczytach sięgających nawet 450 metrów wysokości. Według Benningtona "są one nie z tego świata." To prawda. (Możecie się przekonać na własne oczy - wystarczy wypożyczyć film "For Your Eyes Only", w którym zobaczycie Rogera Moora w roli Bonda na jednej z podniebnych fortec). Greckie słowo "meteora" można przetłumaczyć jako "unoszący się w powietrzu". Termin ów znakomicie opisuje nie tylko ten nieziemski rejon, ale również nowy album Linkin Park. "Chcieliśmy napisać piosenki, które emanowałyby podobną energią" - wyjaśnia Bennington. "To jest naprawdę epickie i piękne. Całkowicie oddaje poczucie ponadczasowości i nieskończoności, które chcieliśmy uzyskać na płycie" - opowiada Shinoda. "Od tamtego czasu spotkaliśmy osoby, które były w Meteorze" - dodaje Hahn. - "Ludzie jadą tam po samotność, w poszukiwaniu samych siebie. O tym właśnie jest nasz album - o szukaniu własnej tożsamości. Każda piosenka opowiada o wewnętrznych podróżach i wyzwoleniu emocji." Tym razem wachlarz emocjonalny Benningtona i Shinody jest znacznie szerszy, niż na albumie "Hybrid Theory". Pierwsza płyta, według Shinody, została zerejestrowana z perspektywy nieco młodszego człowieka - zagubionego, sfrustrowanego, pełnego gniewu i strachu. Cel: katharsis. "Meteora" odzwierciedla szybkie tempo, jakie towarzyszy muzykom Linkin Park od czasu ich debiutanckiego krążka. "Przez dwa lata byliśmy w trasie koncertowej. Już sam ten fakt zmusza do cofnięcia się i ogarnięcia tego wszystkiego z innej perspektywy." - mówi Shinoda - "Zawsze interesowała nas uniwersalność emocji, właśnie na tym skupiliśmy się podczas nagrywania tego albumu. Jednak pod względem spojrzenia na różne strony ludzkiej natury "Meteora" różni się od poprzedniej płyty." "To jest nadal bardzo mroczny album, ale niesie w sobie zdecydowanie więcej optymizmu." - dodaje Bennington - "Jesteśmy tymi samymi ludźmi, ale dostrzegamy już światełko na końcu tunelu." Na przykład na "Somewhere I Belong" zwrotki opisują strach i zagubienie, ale w refrenie poczyniony zostaje pierwszy przełomowy krok w stronę znalezienia rozwiązania. Bennington śpiewa: "I want to heal. I want to feel like I'm close to something real. I want to find something I've wanted all along, somewhere I belong." (Chcę wyzdrowieć. Chcę poczuć, że jestem blisko czegoś prawdziwego. Chcę znaleźć to, czego od zawsze pragnę, miejsce, do którego należę). A na "Breaking The Habit" słyszymy: "I don't know what's worth fighting for. Or why I have to scream. I don't know why I instigate and say what I don't mean. I don't know how I got this way. I know it's not alright. So I'm breaking the habit tonight." (Nie wiem, co jest warte walki. I dlaczego muszę krzyczeć. Nie wiem, do czego podjudzam i mówię coś innego, niż myślę. Wiem, że wszystko nie tak. Więc zrywam z tym zwyczajem już dziś). Obydwaj wokaliści ponownie pracowali razem nad osiągnięciem efektu połączonego w jedność szerokiego spektrum emocji. Jednakże tym razem Bennington i Shinoda mają więcej wspólnych doświadczeń. Zarówno ich głosy jak i uczucia są praktycznie nierozdzielne. "Mike jest w pełni wykształconym muzykiem," - wyjaśnia Hahn porównując wokalistów - "a Chester wnosi surowość - emocje, które szukają ujścia. W ten sposób wzajemnie się uzupełniają. To coś w rodzaju sił yin-yang." I faktycznie, cały zespół wydaje się być bardziej spełniony na "Meteorze". To rzadkie osiągnięcie - całkowita integracja sześciu indywidualności, przy jednoczesnym zachowaniu unikalnej jakości każdej z nich. Ostateczny rezultat to niepowtarzalny styl znany pod nazwą Linkin Park. "Nie analizujemy raczej całej tej chemii," - wyjaśnia Bourdon - "cieszymy się po prostu i doceniamy fakt, że się znamy, i że tak dobrze nam się razem pracuje." "Współpraca przebiega znacznie sprawniej," - potwierdza Bennington - "Mike zna mnie teraz dużo lepiej, a ja więcej wiem o nim, więc łatwiej przychodzi nam wspólne pisanie tekstów. Niemożliwe jest utrzymywanie czegoś w tajemnicy. Trzeba się otworzyć. Wszyscy jesteśmy co do tego zgodni." Kto mając takich powierników potrzebowałby terapeuty? "Dokładnie, - komentuje ze śmiechem Bennington - to głównie dlatego chciałem występować w kapeli." |
|